upscdream.in

দিল্লীৰ পুৰণি নাম কি? আজি ভাৰতৰ ৰাজধানী হিচাপে থিয় দি থকা ব্যস্ত মহানগৰ দিল্লীৰ সহস্ৰাব্দৰ আগৰ চহকী আৰু বৈচিত্ৰময় ইতিহাস আছে। চহৰখনৰ অসংখ্য পৰিৱৰ্তন হৈছে, প্ৰত্যেকেই ইয়াৰ সাংস্কৃতিক টেপেষ্ট্ৰীত অৰিহণা যোগাইছে। দিল্লীৰ সৈতে জড়িত প্ৰাচীন জ্ঞাত নামসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম হৈছে ইন্দ্ৰপ্ৰস্থ, যিটো মহাভাৰতৰ দৰে প্ৰাচীন ভাৰতীয় মহাকাব্যত উল্লেখ কৰা হৈছে। কিংবদন্তি অনুসৰি মহাভাৰতৰ বীৰ পাণ্ডৱসকলে খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ১৫০০ চনৰ আশে-পাশে এই নগৰখন প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল। ইন্দ্ৰপ্ৰস্থৰ ঐতিহাসিক শুদ্ধতা ইতিহাসবিদৰ মাজত বিতৰ্কৰ বিষয় হৈয়েই আছে যদিও প্ৰাচীন গ্ৰন্থত ইয়াৰ উল্লেখে সেই প্ৰাচীন কালতো চহৰখনৰ তাৎপৰ্য্যক উজ্জ্বল কৰি তুলিছে। যুগ যুগ পাৰ হৈ যোৱাৰ লগে লগে বিভিন্ন শাসকে এই অঞ্চলত নিজৰ চিন ৰাখিলে আৰু দিল্লীৰ বিকাশ অব্যাহত থাকিল। দিল্লীৰ ইতিহাসৰ পৰৱৰ্তী উল্লেখযোগ্য অধ্যায়টো মৌৰ্য সাম্ৰাজ্যৰ সময়ত উন্মোচিত হয়। খ্ৰীষ্টপূৰ্ব ৩০০ চনৰ আশে-পাশে সম্ৰাট অশোকে বৰ্তমান দিল্লীৰ স্থানৰ ওচৰতে থকা ধিলিকা নগৰ প্ৰতিষ্ঠা কৰে। ইয়াৰ ফলত চহৰখনে ঐতিহাসিক অভিলেখত আনুষ্ঠানিকভাৱে প্ৰৱেশ ঘটায়। কিন্তু মধ্যযুগীয় কালতেই দিল্লী সঁচা অৰ্

কোনখন চহৰক ভাৰতৰ আৰ্থিক ৰাজধানী বুলি কোৱা হয়?  1. দিল্লী  2. ৰায়পুৰ 3. মুম্বাই  4. কলকাতা  বম্বে নামেৰেও পৰিচিত মুম্বাই ভাৰতৰ বিত্তীয় ৰাজধানী হিচাপে বহুলভাৱে স্বীকৃতি লাভ কৰিছে। দেশৰ পশ্চিম উপকূলত অৱস্থিত এই ব্যস্ত মহানগৰখন কেৱল ভাৰতৰ মহাৰাষ্ট্ৰ ৰাজ্যৰ ৰাজধানী নহয় বৰঞ্চ জাতিটোৰ অৰ্থনৈতিক শক্তি কেন্দ্ৰ হিচাপেও কাম কৰে। নৰিমান পইণ্ট আৰু বান্দ্ৰা কুৰ্লা কমপ্লেক্সৰ দৰে অঞ্চলক কেন্দ্ৰ কৰি গঠিত মুম্বাইৰ বিত্তীয় জিলাখনত প্ৰধান বিত্তীয় প্ৰতিষ্ঠান, বহুজাতিক নিগম, আৰু বম্বে ষ্টক এক্সচেঞ্জ (বিএছই) আছে, যাৰ ফলত ই অৰ্থনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ বাবে এক জটিল কেন্দ্ৰ। ভাৰতৰ বিত্তীয় ৰাজধানী হিচাপে বৰ্তমানৰ মৰ্যাদালৈ মুম্বাইৰ যাত্ৰাৰ এক চহকী ঐতিহাসিক পটভূমি। বাণিজ্য আৰু বাণিজ্যৰ ক্ষেত্ৰত এই চহৰখনৰ প্ৰাধান্য ১৯ শতিকাৰ পৰাই ব্ৰিটিছ ঔপনিৱেশিক শাসনৰ অধীনত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ বন্দৰ হিচাপে আত্মপ্ৰকাশ কৰাৰ পৰাই অনুমান কৰিব পাৰি। ১৮৬৯ চনত ছুৱেজ খাল মুকলি হোৱাৰ লগে লগে ব্যৱসায়িক কেন্দ্ৰ হিচাপে মুম্বাইৰ কৌশলগত গুৰুত্ব আৰু অধিক বৃদ্ধি পায়। বছৰ বছৰ ধৰি চহৰখনে বিত্ত আৰু ব্যৱসায়ৰ কেন্দ্ৰ হিচাপে বিকশিত হৈ আহিছিল, উদ্যোগী

ভাৰতৰ জাতীয় মাছ কি? ভাৰতবৰ্ষ বৈচিত্ৰময় সংস্কৃতি আৰু পৰিৱেশ তন্ত্ৰৰ দেশ। ভাৰতবৰ্ষই গংগা ডলফিনক জাতীয় মাছ আৰু জাতীয় জলজ প্ৰাণী দুয়োটা হিচাপে চিহ্নিত কৰিছে। ভাৰতৰ অসংখ্য জলজ প্ৰজাতিৰ ভিতৰত অন্যতম গংগা নদীৰ ডলফিন, যাক বৈজ্ঞানিকভাৱে প্লেটানিষ্টা গংগেটিকা বুলি জনা যায়, ইয়াৰ সুকীয়া বৈশিষ্ট্য আছে যিয়ে ইয়াক পৃথক কৰি তোলে। দীঘল থুঁতৰি আৰু উল্লেখযোগ্য প্ৰতিধ্বনি স্থানৰ ক্ষমতা থকা এই মিঠা পানীৰ ডলফিনে ভাৰত, বাংলাদেশ আৰু নেপালৰ সীমান্তত বিস্তৃত গংগা-ব্ৰহ্মপুত্ৰ-মেঘনা আৰু কৰ্ণফুলি-চাংগু নদী ব্যৱস্থাত বাস কৰে। গংগা ডলফিনক জাতীয় মাছ হিচাপে স্বীকৃতি দিয়াৰ সিদ্ধান্ত কেৱল প্ৰতীকবাদৰ বাহিৰলৈ গৈছে; অঞ্চলটোৰ সাংস্কৃতিক আৰু পৰিৱেশগত টেপেষ্ট্ৰীত ই গভীৰভাৱে শিপাই আছে। সাংস্কৃতিকভাৱে গংগা ডলফিন হিন্দু পৌৰাণিক কাহিনীৰ কাপোৰত বোৱাই গংগা নদী দেৱীৰ পবিত্ৰ সংগী হিচাপে কাম কৰে। কিংবদন্তি অনুসৰি এই ডলফিনবোৰ শুভ, যিয়ে ইহঁতৰ গুৰুত্ব আৰু অধিক বৃদ্ধি কৰে। গংগা ডলফিনক জাতীয় মাছ হিচাপে বাছনিৰ সৈতে সাংস্কৃতিক বিশ্বাসৰ আন্তঃগাঁথনিয়ে আধ্যাত্মিকতা আৰু পৰিৱেশ চেতনাৰ এক অনন্য মিশ্ৰণ প্ৰতিফলিত কৰে, যিয়ে মানুহ আৰু ই

ঘড়ী কোনে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল ঘড়ীৰ উদ্ভাৱনটো সময়ৰ মাজেৰে এক আকৰ্ষণীয় যাত্ৰা, একেবাৰে আক্ষৰিক অৰ্থত। ঘড়ীৰ সৃষ্টিৰ কাৰণ এজন ব্যক্তিক কোৱাটো প্ৰত্যাহ্বানজনক হ’লেও সময় নিৰ্ধাৰণৰ যন্ত্ৰৰ বিৱৰ্তন হৈছে শতিকাজুৰি বহু উদ্ভাৱকে বোৱা এক সমৃদ্ধ টেপেষ্ট্ৰী। সময় জোখাৰ ধাৰণাটো প্ৰাচীন সভ্যতাৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছিল, য’ত সূৰ্য্যৰ ঘড়ী আৰু পানীৰ ঘড়ী ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। কিন্তু মধ্যযুগীয় ইউৰোপত চতুৰ্দশ শতিকাৰ ভিতৰতে প্ৰথম যান্ত্ৰিক ঘড়ীৰ আৱিৰ্ভাৱ ঘটিছিল। প্ৰাথমিকভাৱে জনাজাত যান্ত্ৰিক ঘড়ীসমূহৰ ভিতৰত অন্যতম আছিল ভাৰ্জ এস্কেপমেণ্ট ঘড়ী, যাক চতুৰ্দশ শতিকাত বাস কৰা ইংৰাজ সন্ন্যাসী আৰু গণিতজ্ঞ ৰিচাৰ্ড অৱ ৱালিংফৰ্ডৰ বুলি কোৱা হয়। ১৩২৬ চনত সম্পূৰ্ণ হোৱা এই ঘড়ীটোত শক্তিৰ মুক্তি নিয়ন্ত্ৰণ কৰা পলায়ন ব্যৱস্থা আছিল, যাৰ ফলত সময়ৰ অধিক নিয়ন্ত্ৰিত আৰু সঠিক জোখ-মাখ সম্ভৱ হৈছিল। পঞ্চদশ শতিকাত ঘড়ী নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত উল্লেখযোগ্য উন্নতি সাক্ষী হৈছিল। জাৰ্মানীৰ পিটাৰ হেনলেইনৰ দৰে ঘড়ী নিৰ্মাতাসকলে ১৫১০ চনৰ আশে-পাশে বসন্ত চালিত ঘড়ীটোৰ বিকাশৰ কৃতিত্ব লাভ কৰে, যিটো এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ উদ্ভাৱন যিয়ে ঘড়ীক ওজনৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতাৰ

ৰেডিঅ কোনে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল  ৰেডিঅ’ৰ আৱিষ্কাৰৰ কাৰণ কেইবাজনো মূল ব্যক্তি বুলি কোৱা হয় যদিও গুগ্লিয়েলমো মাৰ্ক’নীক বেতাঁৰ যোগাযোগৰ পথ প্ৰদৰ্শক হিচাপে প্ৰায়ে কৃতিত্ব দিয়া হয়। ১৮৭৪ চনত ইটালীত জন্মগ্ৰহণ কৰা মাৰ্ক’নিয়ে ৰেডিঅ’ তৰংগৰ ওপৰত বিস্তৃত পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা চলাইছিল আৰু ১৯০১ চনত আটলাণ্টিক মহাসাগৰৰ ওপৰেৰে প্ৰথম বেতাঁৰ সংকেত সফলতাৰে প্ৰেৰণ কৰিছিল। মাৰ্কনিৰ এই কামে পূৰ্বৰ বিজ্ঞানীসকলৰ আৱিষ্কাৰৰ ওপৰত নিৰ্মাণ কৰিছিল, যেনে জেমছ ক্লাৰ্ক মেক্সৱেল আৰু হাইনৰিখ হাৰ্টজে, যিয়ে বিদ্যুৎচুম্বকীয় তৰংগ বুজিবলৈ তাত্ত্বিক ভিত্তি স্থাপন কৰিছিল। ১৮৬০ চনত প্ৰণয়ন কৰা মেক্সৱেলৰ সমীকৰণত বৈদ্যুতিক আৰু চুম্বকীয় ক্ষেত্ৰৰ আচৰণ বৰ্ণনা কৰা হৈছিল আৰু ৰেডিঅ’ তৰংগৰ অস্তিত্বৰ ভৱিষ্যদ্বাণী কৰা হৈছিল। হাৰ্টজে ১৮৮০ চনত মেক্সৱেলৰ ভৱিষ্যদ্বাণীসমূহ পৰীক্ষামূলকভাৱে পৰীক্ষা কৰিছিল আৰু বিদ্যুৎচুম্বকীয় তৰংগৰ সৃষ্টি আৰু গ্ৰহণৰ প্ৰদৰ্শন কৰিছিল। এই তত্ত্বসমূহৰ ব্যৱহাৰিক প্ৰয়োগৰ লগে লগে মাৰ্কনিৰ অগ্ৰগতি আহিছিল। ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালে তেওঁ এনে এটা ব্যৱস্থা উদ্ভাৱন কৰিছিল যিয়ে এন্টেনা আৰু টিউন চাৰ্কিট ব্যৱহাৰ কৰি দীৰ্ঘ দূৰত্বত ৰেড

পেনিচিলিন কোনে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল  চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ ইতিহাসৰ অন্যতম বৈপ্লৱিক আৰু জীৱন ৰক্ষাকাৰী এন্টিবায়টিক পেনিচিলিন ১৯২৮ চনত ছাৰ আলেকজেণ্ডাৰ ফ্লেমিংয়ে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল।এই আৱিষ্কাৰে বেক্টেৰিয়াৰ সংক্ৰমণৰ চিকিৎসাৰ ক্ষেত্ৰত এক টাৰ্নিং পইণ্ট হিচাপে চিহ্নিত কৰিছিল আৰু ইয়াৰ দ্বাৰা চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ ওপৰত গভীৰ প্ৰভাৱ পৰিছে, যাৰ ফলত অগণন ৰাহি হৈছে জীয়াই থাকে. আলেকজেণ্ডাৰ ফ্লেমিং এই যুগান্তকাৰী আৱিষ্কাৰৰ সময়ত লণ্ডনৰ ছেইণ্ট মেৰীছ হাস্পতালত কাম কৰা স্কটিছ বেক্টেৰিয়াবিজ্ঞানী আছিল। ১৯২৮ চনৰ ছেপ্টেম্বৰ মাহত ফ্লেমিংয়ে বিভিন্ন সংক্ৰমণৰ সৃষ্টি কৰা সাধাৰণ ৰোগ সৃষ্টিকাৰী জীৱাণু ষ্টেফাইলোক’কাছ বেক্টেৰিয়াৰ ওপৰত পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা চলাই আছিল। ছুটীত যোৱাৰ সময়ত তেওঁ নিজৰ ৱৰ্কবেঞ্চত বেক্টেৰিয়া থকা পেট্ৰি ডিচবোৰৰ ধাৰাবাহিকতা এৰি থৈ গৈছিল। উভতি আহোঁতে তেওঁ এটা অসাধাৰণ কথা লক্ষ্য কৰিলে: এটা বাচনত এনে এটা ছাঁচ গঢ় লৈ উঠিছিল যিয়ে চাৰিওফালৰ বেক্টেৰিয়াবোৰক মাৰি পেলোৱা যেন লাগিছিল। এই আকস্মিক পৰ্যবেক্ষণে চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ গতিপথ সলনি কৰি দিব। ফ্লেমিঙে পেনিচিলিয়ামৰ প্ৰজাতি বুলি চিনাক্ত কৰা এই ছাঁচটোৱে ষ্টেফাইলোক’কাছ

বিজুলী বাতি কোনে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল বৈদ্যুতিক লেম্পৰ আৱিষ্কাৰ এক আকৰ্ষণীয় যাত্ৰা য’ত কেইবাজনো উল্লেখযোগ্য উদ্ভাৱক আৰু উদ্ভাৱক জড়িত হৈ আছে, এই যুগান্তকাৰী বিকাশৰ প্ৰাথমিক ব্যক্তি হিচাপে থমাছ এডিছনক প্ৰায়ে কৃতিত্ব দিয়া হয়। বৈদ্যুতিক পোহৰৰ ধাৰণাটো এডিছনৰ কামৰ কেইবা দশক আগৰ। ১৯ শতিকাৰ আৰম্ভণিতে উদ্ভাৱকসকলে বিভিন্ন ধৰণৰ বৈদ্যুতিক লেম্পৰ পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা আৰম্ভ কৰিছিল যদিও এই প্ৰাৰম্ভিক প্ৰচেষ্টাসমূহ ব্যাপক ব্যৱহাৰৰ বাবে অদক্ষ আৰু অবাস্তৱ আছিল। ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালেহে বৈদ্যুতিক পোহৰ প্ৰযুক্তিৰ উল্লেখযোগ্য উন্নতি ঘটিছিল। ইলেক্ট্ৰিক লাইটিংৰ প্ৰাৰম্ভিক বিকাশত হামফ্ৰে ডেভি নামৰ ব্ৰিটিছ বিজ্ঞানীয়ে উল্লেখযোগ্য অৱদান আগবঢ়াইছিল। ১৮০০ চনৰ আৰম্ভণিতে ডেভিয়ে বৈদ্যুতিক চাপৰ পৰীক্ষা-নিৰীক্ষা কৰি প্ৰথম বৈদ্যুতিক চাপৰ লেম্প তৈয়াৰ কৰে। এই লেম্পত পোহৰ উৎপন্ন কৰিবলৈ দুটা কাৰ্বন ৰডৰ মাজত বৈদ্যুতিক চাপ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। উদ্ভাৱনীমূলক হ’লেও ই অতি উজ্জ্বল আছিল আৰু ইয়াৰ আয়ুস কম আছিল, যাৰ বাবে ই ব্যৱহাৰিক ব্যৱহাৰৰ বাবে অনুপযুক্ত আছিল। গোটেই ১৯ শতিকাৰ সময়ছোৱাত ছাৰ ৱাৰেন ডি লা ৰু, চাৰ্লছ ফ্ৰান্সিছ ব্ৰাছ, উইলিয়া

Tv কোনে আৱিষ্কাৰ কৰিছিল  ২০ শতিকাৰ অন্যতম পৰিৱৰ্তনশীল উদ্ভাৱন টেলিভিছন হৈছে অসংখ্য উদ্ভাৱক আৰু উদ্ভাৱকক জড়িত কৰা এক দীঘলীয়া আৰু সহযোগিতামূলক যাত্ৰাৰ ফল। ইয়াৰ উদ্ভাৱনক এজন ব্যক্তিৰ বাবেই বুলি কোৱাটো প্ৰত্যাহ্বানজনক হ’লেও টেলিভিছন প্ৰযুক্তিৰ বিকাশত কেইবাজনো মূল ব্যক্তিয়ে গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰিছিল। দূৰত্বৰ পৰা চলন্ত ছবি প্ৰেৰণৰ ধাৰণাটো ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালৰ পৰাই পোৱা যায়, য’ত পল নিপক’, জন ল’জি বেয়াৰ্ড, ভ্লাদিমিৰ ঝ’ৰিকিন আদি উদ্ভাৱক আৰু বিজ্ঞানীয়ে উল্লেখযোগ্য অৱদান আগবঢ়াইছিল। টেলিভিছনৰ ভেটি এই আদিম অগ্ৰগামীসকলে স্থাপন কৰিছিল যদিও বছৰ বছৰ ধৰি কৰা প্ৰচেষ্টা আৰু উন্নতিৰ শিখৰত উপনীত হোৱাৰ ফলত আজি আমি জনা টেলিভিছনৰ সৃষ্টি হৈছিল। ১৯ শতিকাৰ শেষৰ ফালে প্ৰথম যান্ত্ৰিক টেলিভিছন ব্যৱস্থা আৱিষ্কাৰ কৰাৰ কৃতিত্ব প্ৰায়ে জাৰ্মান অভিযন্তা পল নিপকোভক দিয়া হয়।  তেওঁ নিপক’ভ ডিস্ক নামৰ এটা ঘূৰ্ণনশীল স্কেনিং ডিস্ক বিকশিত কৰিছিল, য’ত ফুটাবোৰ সৰ্পিল আৰ্হিত সজোৱা হৈছিল, যাৰ ফলত ছবিবোৰ ৰেখাৰ পিছত ৰেখা স্কেনিং কৰিব পৰা গৈছিল। স্কেনিঙৰ এই নীতিটোৱেই প্ৰাৰম্ভিক টেলিভিছন প্ৰযুক্তিৰ ভিত্তি গঠন কৰে। টেলিভিছ